FECR Suresi Meali

Bismillâhirrahmânirrahîm





89 / FECR - 1Vel fecr(fecri).

Fecr vaktine andolsun.

89 / FECR - 2Ve leyâlin aşr(aşrın).

Ve on geceye.

89 / FECR - 3Veş şef’ı vel vetr(vetri).

Ve çift olana ve tek olana.

89 / FECR - 4Vel leyli izâ yesr(yesri).

Ve geçip gideceği zaman geceye (andolsun).

89 / FECR - 5Hel fî zâlike kasemun lizî hicr(hicrin).

Bunlarda akıl sahipleri için bir kasem yok mu?

89 / FECR - 6E lem tere keyfe feale rabbuke bi âd(âdin).

Rabbinin Ad kavmini nasıl yaptığını görmedin mi?

89 / FECR - 7İreme zâtil ımâd(ımâdi).

Sütunlara sahip İrem Şehri'ne.

89 / FECR - 8Elletî lem yuhlak misluhâ fîl bilâd(bilâdi).

O (İrem Şehri) ki, beldeler (ülkeler) içinde onun bir eşi yaratılmadı.

89 / FECR - 9Ve semûdelleziyne câbûssahre bil vâd(vâdi).

Ve vadilerde kayaları oyan Semud'a (kavmine).

89 / FECR - 10Ve fir avne zîl evtâd(evtâdi).

Ve kazıklar sahibi firavuna (neler yaptı).

89 / FECR - 11Ellezîne tagav fîl bilâd(bilâdi).

Onlar ki beldelerde (ülkelerde) azgınlık yaptılar.

89 / FECR - 12Fe ekserû fîhel fesâd(fesâde).

Böylece orada fesadı çoğalttılar.

89 / FECR - 13Fe sabbe aleyhim rabbuke sevta azâb(azâbin).

Bundan dolayı Rabbin onları azap kamçısı ile kamçıladı.

89 / FECR - 14İnne rabbeke le bil mirsâd(mirsâdi).

Muhakkak ki senin Rabbin elbette gözleyendir.

89 / FECR - 15Fe emmel insânu izâ mebtelâhu rabbuhu fe ekremehu ve na’amehu fe yekûlu rabbî ekremen(ekremeni).

Fakat insan, ne zaman Rabbi onu imtihan edip, böylece ona ikram eder ve
onu ni'metlendirirse, o zaman: “Rabbim bana ikram etti.” der.

89 / FECR - 16Ve emmâ izâ mebtelâhu fe kadere aleyhi rızkahu fe yekûlu rabbî ehânen(ehâneni).

Ve fakat, ne zaman onu imtihan edip, böylece onun rızkını ölçülü verirse (daraltırsa), o zaman: “Rabbim bana ihanet etti.” der.

89 / FECR - 17Kellâ bel lâ tukrimûnel yetîm(yetîme).

Hayır, bilâkis siz yetime ikram etmiyorsunuz.

89 / FECR - 18Ve lâ tehâddûne alâ taâmil miskîn(miskîni).

Ve yoksulları doyurma konusunda birbirinizi teşvik etmiyorsunuz.

89 / FECR - 19Ve te’kulûnet turâse eklen lemmâ(lemmen).

Ve size bırakılan mirası hırslı bir yeyişle yiyorsunuz.

89 / FECR - 20Ve tuhıbbûnel mâle hubben cemmâ(cemmen).

Ve malı aşırı bir sevgiyle seviyorsunuz.

89 / FECR - 21Kellâ izâ dukketil ardu dekken dekkâ(dekken).

Hayır, arz, paramparça parçalanıp dağıldığı zaman.

89 / FECR - 22Ve câe rabbuke vel meleku saffen saffâ(saffen).

Ve Rabbin geldiği ve melekler saf saf olduğu zaman.

89 / FECR - 23Ve cîe yevmeizin bi cehenneme yevmeizin yetezekkerul insânu ve ennâ lehuz zikrâ.
Ve
o gün (izin günü) cehennem getirilmiştir. İnsan o gün (izin günü)
tezekkür eder (düşünüp, hatırlar) ve bu zikrin (bu hatırlamanın) ona
nasıl (faydası) olur ki?

89 / FECR - 24Yekûlu yâ leytenî kaddemtu li hayâtî.

“Keşke ben hayatım için (yaşarken güzel ameller) takdim etseydim.” der.

89 / FECR - 25Fe yevmeizin lâ yuazzibu azâbehû ehad(ehadun).

Artık o izin günü, kimse O'nun (Allah'ın) azabı gibi azaplandıramaz.

89 / FECR - 26Ve lâ yûsiku ve sâkahû ehad(ehadun).

Ve kimse O'nun bağladığı gibi bağlayamaz.

89 / FECR - 27Yâ eyyetuhen nefsul mutmainneh(mutmainnetu).

Ey mutmain olan nefs!

89 / FECR - 28İrciî ilâ rabbiki râdıyeten mardıyyeh(mardıyyeten).

Rabbine dön (Allah'tan) razı olarak ve Allah'ın rızasını kazanmış olarak!

89 / FECR - 29Fedhulî fî ibâdî.
(Ey
fizik vücut!) O zaman, (nefsini tezkiye ettiğin ve ruhunu Allah'a
ulaştırdığın zaman Bana kul olursun) kullarımın arasına gir.

89 / FECR - 30Vedhulî cennetî.

Ve cennetime gir.