MUNAFİKUN Suresi Meali

Bismillâhirrahmânirrahîm





63 / MUNAFİKUN - 1İzâ câekel munâfikûne kâlû
neşhedu inneke le resûlullâh(resûlullâhi), vallâhu ya’lemu inneke le
resûluh(resûluhu), vallâhu yeşhedu innel munâfikîne le
kâzibûn(kâzibûne).

Münafıklar sana geldikleri zaman: “Biz şahadet ederiz. Muhakkak ki sen,
gerçekten Allah'ın Resûl'üsün.” dediler. Ve Allah, muhakkak ki senin,
gerçekten Kendisinin Resûl'ü olduğunu biliyor. Ve Allah şahadet eder
ki, münafıklar gerçekten yalancıdırlar.

63 / MUNAFİKUN - 2İttehazû eymânehum cunneten fe saddû an sebîlillâh(sebîlillâhi), innehum sâe mâ kânû ya’melûn(ya’melûne).
Yeminlerini
kendilerine siper ettiler, böylece Allah'ın yolundan saptılar (ve
saptırdılar). Muhakkak ki onların yapmış oldukları kötü bir şey.

63 / MUNAFİKUN - 3Zâlike bi ennehum âmenû summe keferû fe tubia alâ kulûbihim fe hum lâ yefkahûn(yefkahûne).

Bu, onların (önce) âmenû olmaları (Allah'a ulaşmayı dileyerek hidayete
ermeleri ve ruhlarını Allah'a ulaştırdıktan), sonra küfre düşmeleri
sebebiyledir. Bu sebeple onların kalplerinin üzeri tabedildi
(mühürlendi). Artık onlar fıkıh edemezler (idrak edemezler).

63 / MUNAFİKUN - 4Ve izâ reeytehum tu’cibuke
ecsâmuhum, ve in yekûlû tesma’, li kavlihim, ke ennehum huşubun
musennedeh(musennedetun), yahsebûne kulle sayhatin aleyhim, humul
aduvvu fahzerhum, kâtelehumullâhu ennâ yû’fekûn(yû’fekûne).

Onları gördüğün zaman onların cesameti (görünüşleri) seni hayran
bırakır. Ve eğer konuşurlarsa, onların sözlerini dinlersin, onlar sanki
duvara dayalı kütükler gibidirler. Her sayhayı (gürültüyü) kendi
üzerlerine (aleyhlerine) sanırlar. Onlar düşmandırlar. Artık onlardan
hazer et (sakın), Allah onları helâk etsin (kahretsin), nasıl da
döndürülüyorlar.

63 / MUNAFİKUN - 5Ve izâ kîle lehum teâlev yestagfir lekum resûlullâhi levvev ruûsehum ve reeytehum yesuddûne ve hum mustekbirûn(mustekbirûne).
Ve
onlara (münafıklara): “Geliniz, Allah'ın Resûl'ü sizin için mağfiret
dilesin.” denildiği zaman, başlarını alay ederek iki yana salladılar.
Ve sen, onların yüz çevirdiklerini (ayrıldıklarını) gördün. Ve onlar,
kibirlenen kimselerdir.

63 / MUNAFİKUN - 6Sevâun aleyhim estagferte le hum em lem testagfir lehum, len yagfirallâhu lehum, innallâhe lâ yehdîl kavmel fâsikîn(fâsikîne).
Onlar
(münafıklar) için mağfiret dilesen de, dilemesen de birdir. Allah
onlara asla mağfiret etmez. Muhakkak ki Allah, fasıklar kavmini hidayete erdirmez.

63 / MUNAFİKUN - 7Humullezîne yekûlûne lâ
tunfikû alâ men inde resûlillâhi hattâ yenfaddû, ve lillâhi hazâinus
semâvâti vel ardı ve lâkinnel munâfikîne lâ yefkahûn(yefkahûne).

Onlar (münafıklar): “Resûlallah'ın yanında bulunanlara infâk etmeyin
(bir şey vermeyin) ki, onlar dağılıp gitsinler.” diyenlerdir. Ve
semaların ve arzın (göklerin ve yerin) hazineleri Allah'ındır. Ve lâkin
münafıklar, fıkıh (idrak) edemezler.

63 / MUNAFİKUN - 8Yekûlûne le in reca’nâ ilel
medîneti le yuhricennel eazzu min hel ezell(ezelle), ve lillâhil izzetu
ve li resûlihî ve lil mû’minîne ve lâkinnel munâfikîne lâ
ya’lemûn(ya’lemûne).

“Eğer biz şehre dönersek, mutlaka daha azîz (güçlü) olan, daha zelil
(güçsüz, zayıf) olanı, oradan (şehirden) çıkarır.” diyorlar. İzzet
Allah'ın ve O'nun Resûl'ünün ve mü'minlerindir. Ve lâkin münafıklar
bilmiyorlar.

63 / MUNAFİKUN - 9Yâ eyyuhellezîne âmenû lâ
tulhikum emvâlukum ve lâ evlâdukum an zikrillâh(zikrillâhi), ve men
yef'al zâlike fe ulâike humul hâsirûn(hâsirûne).

Ey âmenû
olanlar (Allah'a ulaşmayı dileyenler)! Mallarınız ve evlâtlarınız sizi
Allah'ın zikrinden alıkoymasın. Ve kim bunu yaparsa, o taktirde işte
onlar, onlar hüsranda olanlardır.

63 / MUNAFİKUN - 10Ve enfikû mimmâ rezaknâkum
min kabli en ye’tiye ehadekumul mevtu fe yekûle rabbi lev lâ ahhartenî
ilâ ecelin karîbin fe assaddeka ve ekun mines sâlihîn(sâlihîne).

Ve sizden birisine ölüm gelmesinden, o zaman: “Rabbim keşke beni yakın
bir zamana kadar ertelesen de böylece ben sadaka versem ve salihlerden
olsam, olmaz mı?” demesinden önce, sizi rızıklandırdığımız şeylerden
infâk edin.

63 / MUNAFİKUN - 11Ve len yûahhırallâhu nefsen izâ câe eceluhâ, vallâhu habîrun bi mâ ta’melûn(ta’melûne).
Ve
Allah, hiçbir nefsi (hiçbir kimseyi) eceli geldiği zaman asla tehir
etmez (ertelemez). Ve Allah, sizin yaptıklarınızdan haberdar olandır.