Naziat Suresi Meali

Bismillâhirrahmânirrahîm





79 / NAZİAT - 1Ven nâziâti garkâ(garkan).

Dalarak kuvvetle (söke söke) çekip alanlara andolsun.

79 / NAZİAT - 2Ven nâşitâti neştâ(neştan).

Yumuşaklıkla (incitmeden) çekip çıkaranlara andolsun.

79 / NAZİAT - 3Ves sâbihâti sebhâ(sebhan).

Yüzdükçe yüzenlere (akarak gidenlere) andolsun.

79 / NAZİAT - 4Fes sâbikâti sebkâ(sebkan).

Ve de yarışarak öne geçenlere (andolsun).

79 / NAZİAT - 5Fel mudebbirâti emrâ(emren).

Ve de emirle (işleri) tedbir edenlere (emri yerine getirip idare edenlere) (andolsun).

79 / NAZİAT - 6Yevme tercufur râcifeh(râcifetu).

O gün, sarsan sarsacak.

79 / NAZİAT - 7Tetbeuher râdifeh(râdifetu).

Arkasından gelen (ikinci sarsıntı), onu (1. sarsıntıyı) takip edecek.

79 / NAZİAT - 8Kulûbun yevmeizin vâcifeh(vâcifetun).

İzin günü kalpler (dehşetten) şiddetle çarpacaktır.

79 / NAZİAT - 9Ebsâruhâ hâşiah(hâşiatun).

Onların bakışları korkudan zillet içindedir.

79 / NAZİAT - 10Yekûlûne e innâ le merdûdûne fîl hâfireh(hâfireti).

Derler ki: “Gerçekten biz mutlaka (mezardaki cesetlerimiz dirilerek) ilk halimize geri döndürülen kimseler mi olacağız?”

79 / NAZİAT - 11E izâ kunnâ izâmen nahıreh(nahıreten).

Biz çürümüş, dağılmış kemikler olduğumuz zaman mı?

79 / NAZİAT - 12Kâlû tilke izen kerretun hâsireh(hâsiretun).

Dediler ki: “O zaman bu (dönüş, diriliş), hüsranlı bir dönüştür.”

79 / NAZİAT - 13Fe innemâ hiye zecretun vâhıdeh(vâhıdetun).

Halbuki o (diriliş) sadece tek bir sayhadır.

79 / NAZİAT - 14Fe izâ hum bis sâhireh(sâhireti).

İşte o zaman onlar yerin (toprağın) üstündedirler.

79 / NAZİAT - 15Hel etâke hadîsu mûsâ.

Sana Musa (A.S)'ın kıssası geldi mi?

79 / NAZİAT - 16İz nâdâhu rabbuhu bil vâdil mukaddesi tuvâ(tuven).

Rabbi ona kutsal vadi Tuva'da nida etmişti (seslenmişti).

79 / NAZİAT - 17İzheb ilâ fir’avne innehu tagâ.

Firavuna git, muhakkak ki o azdı.

79 / NAZİAT - 18Fe kul hel leke ilâ en tezekkâ.

Ve de ona de ki: “Sen tezkiye olmak (nefsini temizlemek) ister misin?”

79 / NAZİAT - 19Ve ehdiyeke ilâ rabbike fe tahşâ.

Ve: “Seni Rabbine ulaştırayım (hidayete erdireyim).” de. Böylece huşû sahibi ol.

79 / NAZİAT - 20Fe erâhul âyetel kubrâ.

Bundan sonra ona büyük mucize gösterdi.

79 / NAZİAT - 21Fe kezzebe ve asâ.

Fakat o (firavun) yalanladı ve isyan etti (asi oldu).

79 / NAZİAT - 22Summe edbere yes’â.

Sonra koşarak arkasını döndü.

79 / NAZİAT - 23Fehaşere fe nâdâ.

Hemen (kavmini) topladı, sonra da (onlara) nida etti (seslendi).

79 / NAZİAT - 24Fe kâle ene rabbukumul a’lâ.

Sonra da (firavun) dedi ki: “Ben sizin çok yüce Rabbinizim.”

79 / NAZİAT - 25Fe ehazehullâhu nekâlel âhıreti vel ûlâ.

Bunun üzerine Allah, onu dünya ve ahiret azabıyla ahzetti (yakalayıp helâk etti).

79 / NAZİAT - 26İnne fî zâlike le ıbreten li men yahşâ.

Muhakkak ki bunda, korkan kimse için elbette ibret vardır.

79 / NAZİAT - 27E entum eşeddu halkan emis semâ’(semâu), benâhâ.

Yaratma bakımından siz mi yoksa bina ettiği sema mı daha kuvvetli?
(Sizi yaratmak mı yoksa bina ettiği semayı mı yaratmak daha zor?)

79 / NAZİAT - 28Refea semkehâ fe sevvâhâ.

Onun (semanın) tavanını yükseltti (yüksekliğini artırdı). Sonra da onu sevva etti (dizayn edip düzenledi).

79 / NAZİAT - 29Ve agtaşe leylehâ ve ahrece duhâhâ.

Ve onun gecesini kararttı ve onun duhasını (aydınlığını ortaya) çıkardı.

79 / NAZİAT - 30Vel arda ba’de zâlike dehâhâ.

Ve arz, bundan sonra da onu yayıp döşedi.

79 / NAZİAT - 31Ahrece minhâ mâehâ ve mer’âhâ.

Ondan (yerden), onun suyunu ve merasını (yeşilliğini, otlağını) çıkardı.

79 / NAZİAT - 32Vel cibâle ersâhâ.

Ve dağlar, ona (yeryüzüne), onları muhkem (sağlam) olarak yerleştirdi.

79 / NAZİAT - 33Metâan lekum ve li en âmikum.

Sizin ve hayvanlarınız için meta olarak (faydalanmanız için).

79 / NAZİAT - 34Fe izâ câetit tammetul kubrâ.

Fakat o büyük (dayanılmaz) musîbet (kıyâmet vakti) geldiği zaman.

79 / NAZİAT - 35Yevme yetezekkerul insânu mâ seâ.

O gün insan ne için çalıştığını (ne yaptığını) tezekkür eder (düşünür).

79 / NAZİAT - 36Ve burrizetil cahîmu li men yerâ.

Ve alevli ateş (cehennem), onu görecek olan kimseye açıkça gösterilmiştir.

79 / NAZİAT - 37Fe emmâ men tagâ.

Fakat, artık kim taşkınlık etmiş (haddi aşmış) ise.

79 / NAZİAT - 38Ve âserel hayâted dunyâ.

Ve dünya hayatını tercih etmiş ise.

79 / NAZİAT - 39Fe innel cahîme hiyel me’vâ.

O taktirde, muhakkak ki alevli ateş (cehennem), o, barınacak yerdir.

79 / NAZİAT - 40Ve emmâ men hâfe makâme rabbihî ve nehennefse anil hevâ.

Ve fakat, kim Rabbinin makamından korkmuş ve nefsini heveslerinden nehyetmiş ise (heveslerine uymamışsa).

79 / NAZİAT - 41Fe innel cennete hiyel me’vâ.

O taktirde, muhakkak ki cennet, o, barınacak yerdir.

79 / NAZİAT - 42Yes’elûneke anis sâati eyyâne mursâhâ.

Sana o saatten (kıyâmetten) soruyorlar: “Onun vukuu ne zaman?”

79 / NAZİAT - 43Fîme ente min zikrâhâ.

Sende onun zikrinden (başka) ne var (onun beyanından başka bir bilgin yoktur).

79 / NAZİAT - 44İlâ rabbike muntehâhâ.

Onun sonu, Rabbinedir.

79 / NAZİAT - 45İnnemâ ente munziru men yahşâhâ.

Sen sadece, O'na huşû duyan, O'ndan korkanlar için bir uyarıcısın.

79 / NAZİAT - 46Ke ennehum yevme yerevnehâ lem yelbesû illâ aşiyyeten ev duhâhâ.

Sanki onlar, onu (kıyâmeti) görecekleri gün, sanki bir akşam veya kuşluk vaktinden başka (zamanları) kalmamış gibi olurlar.