Başı karlı dağlara sırtını yaslayasın Seni kollarım değil topraklar sarsın Bitti derken hep yeniden başlayasın Seni kollarım değil topraklar sarsın
Karanlıklar korkun olsun geceleri Konuşurken hep bölesin heceleri Diline değil gönlüne vurulan zincirleri Seni kollarım değil topraklar sarsın
Yeminler edip antlar içmiştik Çok dikenli yollardan geçmiştik Dünü değil yarınları seçmiştik Seni kollarım değil topraklar sarsın
Ağladıkça kurusun göz pınarların Yetişecek mi mezara duaların Ölülere var mı hayrı sağların Seni kollarım değil topraklar sarsın
Ruhun her gün yeniden bana aşık ola Ulaşamadıkça bir kez daha yıkıla Çektiğim acıların sebebi senden sorula Seni kollarım değil topraklar sarsın
Bir an gibi geldi geçti koca yıl Hevesim kursağımda bunu bil Değil beni bütün her şeyi sil Seni kollarım değil topraklar sarsın
Hesaba çekildiğim gün sorular sorulduğunda Yerle gök titreyerek bir araya geldiğinde Ölümün çığlıkları arasında fırtınalar estiğinde Seni kollarım değil topraklar sarsın
Bu acıyla garip gönlüm daha neler yazacak Dertlerim günden güne artarak azacak Görenler unuttu, unuttu sanacak Seni ben değil seni topraklar saracak...!