duvat çatlakları

ne zaman bir hayale e dalsam aklıma hemen sen geliyorsun,,
sanki aklımdan çıkmışsın da seni hatırlamam gerekiyor gibi adeta
sonra yaşadıklarımız ister istemez bni geçmişe götürüyor her nekadar
geçmişi unutmak istemek istesemde,
güzel gözlerin,, dudakların ,, saçların..........

hepsi benim derken,, hiçbirinin aslında hiç olmadığını anlıyorumm
kızamıyorum hayatımda gördüğümm en güzel gözlere,,,, e dedimya
güzel diye kızılırmı hiç
sessizce usulca susmaya çalışıyorum ama
ordaki durmuyorr çarpıyorr özlüyorr..
nedense senden vazgeçilemiyorr....

soruyorumkendime hatam nerdee
bulamıyorum.....
sen yokken bile varsın kalbimdee
bir gitar tıngirtısı misali bir kadeh viskinin getirdiği acı gibi,
sigaramı yakıyorumm hemde hiç yakmam deyişimin inadınaa isteklice,
gözüme çarpan dumanları bahane ediyorum sana özlem gözyaşlarımın
yerine

onlarda özledi seni,, hemde çok
ağlıyorlar yoksun diye
parmaklarımdan saçlarıma kadar seni kokluyorumm
belki rüya belki gerçek
zaten sende rüyaydın
gerçek ayrılık oldu
sende imkansın oldun...

ne gerçek ne yalan nede sen düşünmediniz beni
hayatta beni bi köşeye atıp bu şiir bile diyemeyeceğim yazıyı
yazmaya zorladınız
sanki çok gerek vardıı bu acıya
sayende acıyı tadıyorumm,,, ama sebebi sensin ya
acı bile bi garip tebessüm ediyor baana
aslında acı olan çekip gitmek değilde bunu yyapabilecek kadar az
sevmek değilmi zaten güzelim...

senin adını duvarlara yazmıştım ben
o yaşlı kırısık duvarlara
hala o duvarlara bakıyorumm
o soğuk duvar bile daha iyi baktı sana benden
şimdi bende yoksun ama orda hala duruyorsun ilk gün ki gibi
şimdi gidiyorumm duvar çatlaklarından süzülerek
unuttuğumdan değil,,, sana yeniden gelebilmek için diye sebebim
her nekadar istemesende
seni seviyorumm bebeğim.....sana hayatı bahane ederek...

evet alıntılardan pek haz etmiyorum da