--------------------------------------------------------- sayfa 11 4. etkinlik iki buçuk hikayesinin devamı kendi yazımımdır esinlenerek yazmanız daha iyi olur birebir kopya olmaz
iftara saatler kalmıştı. karnımdaki sesler, sancıya dönüşmüştü. fakat biraz daha bekleyecektim. üzerinde siyah kahverengi palto olan adam şoförle sohbete başlamıştı. adam orta yaşlardaydı iri göv**** ve yüzü parlaktı. adam muhtemelen babamın yaşındaydı. aralarında hararetli bir konu konuşuyorlardı ki; şoför yolu bırakmış adama laf yetiştiriyordu. dolmuş, balataların sert çığlıklarıyla ani bir fren yaptı. az kalsın kırmızıyı geçecekti.
dolmuş lambanın yeşile dönmesini beklerken yoldan karşıya koşar adımlarla geçen bir kız, gazeteye sarılı pideyi evine götürüyordu. birden pidelerin kokusunu sindim içime. yeşil yandı dolmuş yola devam ediyordu.dolmuşun içi okadar kalabalıktı ki bana sanki koyun sürüsünü anımsatıyordu.herkes ölü gibiydi bunun sebebi açık ve netti , oruç.
birden dolmuşun “dur!” ikazı belirlendi. şoför boş durağa doğru ilerledi. arkada bir ayaklanma başlamıştı. dolmuşun yarısı bu durakta ineceğe benziyordu. onlar indiği gibi ben de boşalan dolmuşta öne doğru ilerleyecektim. yolcular inmişti. şoför dolmuşun kapılarını kapattı ve yoluna devam etti. derken arkadan bağırışlar yankılandı. herkes kafasını çevirmiş neler oluyor diye arkaya baktı. ses, dolmuşa yetişmeye çalışan bir kadından geliyordu. kadın tum gücüyle dolmuşa doğru koşturuyordu. kadının siması bana yabancı gelmemişti. neyse dolmuş durdu ve kadın içeri girdi. kadın arkaya doğru ilerlerken “hasan!” diye şaşkınlığını belli etti. bizim arka mahalledeki komuşu aysun idi bu.inmeme de az kalmıştı.aysun ile koyu bir muhabbetten sonra işi sebebiyle benden önce inmişti.ben ise düşünceleyidim.
bu sefer kararlıydım. ne pahasına olursa olsun paranın üstünü almalıydım. hedefime gerçekleştirmeye az bir süre kalmıştı. bu arada dolmuş derin bir çukura girdi. ne hikmettir ki tekerleğin patlayacağı tutmuştu. dolmuşun sağ arka lastiği patlamıştı. herkes öfkeliydi.çünkü iftar saatine çok az kalmıştı.kimsenin dayanacak gücü kalmamıştı sanki
sinirlenen birkaç yolcu şoföre kızgınlığını belli ederek dolmuştan indiler. şoför bu arada hattaki diğer arkadaşını arıyordu.bende paramın üstünü almak için fırsat kolluyordum. sırası gelmişken şoföre paramın üstünü vermesini istedim. “ne kadar vermiştin ****kanlı?!” dedi. “10 lira” dedim. efendi bir şekilde. “1 Lira ancak çıkar ****kanlı !” dedi. şaşırmıştım ve öfkelenmiştim. Eğer arkadaşlarımı beklersen paranın üstünü veririm dedi. şimdi de sanki hiç işim yokmuş gibi şoförün arkadaşının bekleyecektim.
birkaç dakika sonra beyaz bir dolmuş, kıpırdamaz hale gelmiş dolmuşumuzun yanına durdu. bizim dolmuşa göre bir hayli boş olan diğer dolmuşun arkasında “yolların Kartalı” yazıyordu. şoförlerin arasında geçen kısa konuşmadan sonra yeni şoförümüz bizi dolmuşuna çağırdı. yolcular yeni dolmuşa bindi. ama şoför tekrar ücret istiyordu. ya sıcak pideyi unutup eve gidecektim ya da eminönü’ne kadar yürümeyi kabul edecektim.
karnımda çalan zilin sesini dinledim ve bir an önce iftara yetişmek için kartal’a doğru yola koyuldum. en sonunda apartmanıma gelmiştim. vime uzanan merdivenleri tırmanırken paramın dolmuşlarda helak olduğuna üzüldüm.
Anasayfa 
Latest images 
Paz Ara. 13, 2009 11:02 pm